Mevla Şunu Dost Başına Vermesin!

Aşk deyince bela gelir aklıma;
Mevla’m onu dost başına vermesin!
Yazık eder bu musibet halkıma;
Aman gözüm hiç yüzünü görmesin!

Muhabbetin normaline ne olmuş?
Bilen varsa lütfen bana bir desin!
Bu devirde ona bir kem hal olmuş;
İnanmazsan sevdalıya sor desin!

Yar dediğin yara açar kalbimde;
Viran eder kulda Samed hanesin!
Hatıralar kalmaz yalnız albümde;
Her yâdında yakar kulun sinesin!

Kaç dilbere taktı gönlü müptela;
Bir tanesi demedi ki; sen nesin?
Mahv eyledi tüm atisin iptila;
Kader sanki demiş ona gülmesin!

Her bir güle bülbül misal şakıdı;
İstedi ki; onlar asla solmasın!
Fanilerin inkırazı hak idi;
Dedi Mümit; kimse diri kalmasın!

Deli gönül hisse alsın şu halden;
Akil olan; mümkün değil almasın!
Ders almazsa onca bariz misalden;
Kabre girsin, artık arzda olmasın!

Azap harı hiç konur mu gönül’e?
Çek kapını aman narlar dolmasın!
Yanlış varsa, geç kalmadan dönüle;
Sahip çık ta; gönlün gama dalmasın!

Merve Demircan
14.07.2011-Torbalı