Metruk Çocuğun Gülüşü Şiiri - Someone Else

Neymiş efendim severmiş,
Sevilirmiş hanım/bey efendi!
Hiç samimi değilsin ey insan,
Ne ağlamaların ne kahkahaların.

Bir çocuk ölüdürüldü,
İntihar etti denilen!
Haberin yoktu değil mi,
Bir sene geçti üstünden

Neymiş efendim üzülümüşmüş
Çocuk lan çocuk!
Ne yaptı o size,
O güzel gülüşlerinden başka?

Neymiş efendim,
Beyefendinin tanıdığıymış.
Tanımıyorum öyleyse;
Bir çocuğa iftira atabilenleri!

Seveyim böyle dünyayı!
Sen üzülme derdi;
Hakkını arayan babasının,
Tımarhaneye atıldığını öğrenebilse.

Tamam, peki niye?
Yıktınız o çocuğun,
Son gördüğü evi.
Yoksa orada mıydı son gülüşü?