SEBEBİM
Aşk, bana danışmadı,
Geliyorum da demedi,
Geldi…
Enginindeki yelkenlinin direği gibi dik,
Yine hal-i intizar
Rüveyda bu bedende,
Bu hub-ı şeyda gecesinde…
Bir süveyda ki
Her zerresi kararmış,
Bekler sâl-i hal içinde.
Onca, olanca sessizlik bitmiş,
Duyduğum bir rapsodi uzaktan,
Su sesi gibi ruhuma nüksetmiş.
Gelen her nota sanki ayrı bir melodi,
Her melodi hayata özet,
Kelimeler anlatır yaşadıkça,
Bazı ben bile yabancıyken bana,
Anlatır, anlatır da yaşatamaz.
Hangi kelime yeter ki yaşatmaya?
Bir başka bu gece susuşlarım,
SENSİN ÖĞRETMENİM
.
Sensin Öğretmenim, sen!
Saygısın, terbiyesin, düzensin
Sevgisin minicik beyinlerde.
Kirlenmemiş düşüncelerine ışık.
Nasıl kolaydı her şey,
Olmaz da yoktu sanki
En zorlar bizim işimizdi,
Korkmadan yaşarız sandık,
Hiç bitmeyecek gibi,
Sevdamız eksik olmadan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!