Sen Kaleme dokunduğunda renk getirirsin
Beyaz meleklerin kanatlarında umut
Ağzımda tüm dişlerim çekilmiş gibi
Sancısı büyük
Hep doğru söylemiş köşedeki ihtiyar
Giden hiç dönmezmiş meğer
Bu akşam hüzün durağındayım ömrün
Paslı demirler ve küf kokusu
O kadar çok yaşanmışlık var
Mutluluk şeker gibi sonunda
Ayrılık dudağına kondurulmuş sahte bir, öpüş
sana yabancıydı
daha küçük daireler içinde
gerçek anlamlarına sarılmış
mutluluklar...
sana yabancıydI
çok farkedememişken gözlerini
Karanlığa atılan mermi gibidir şiirlerim
O karanlıktaki ayak izleri benim
Her şiirde kanar bedenim
Kalem olmalı seni yazan
Kağıt olmalı sen yazan
Ne hicrandır ayrılık
Yıkıl dedim dünya yıkıl
çok fazla detay çok materyal
Lal olsun dert konuşan diller
Zamandan demir alsın ruh
Yaşamayı ifade ederken
Boyutsuz kalalım öyle değersiz
Ne güzeldi sana göre
Çirkini nasıl biçimlendirmiştik
Anlamı neye göre almıştık
Yada ne kadar yanlış anlamıştık
Tüm kafiyeleri unut
Ben bizzat tanışmamıştım ayrılıkla
Sadece söylemlere inanıyordum
Gidişinle espiri yapmışsın gibi
Suratımda derin çizgilere,
Saçlarımda siyah ve beyaz'a maal olmuştun
Beni yarı yolda koyup gidişine
Çogunuz tanırsınız beni;
Kiminiz gecerken eğik yüzümü
Kiminiz cebi sökük ceketimi
Dedimya çoğunuz tanırsınız
Sacı ak,sakalı çok beni
Çok yıkanmamış,kirli beni
Dün gece hiç uyumadım;
Güneşi görmek, sensiz anlamsız
Havayı Koklamak,
Ve Beklemek
Sensiz bu boş yüreği
Umut kırıntılarıyla beslemek
zamanın içinden geçti zaman
büyümeyi öğrendiğiniz hayatta
gerçek şu ki
payından büyükse pay
aşkından büyüktür her zaman ayrılıklar
ve kaybetmişlikle doludur zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!