..................................................................................Son_a'y_a
Çakıl taşları toplardım gittiğim yerlerden
Anısına paha biçilmez taşlardı,
Dün gece taşlarla konuştum,
Birisi alır da, yüreğine bağlar diye,
Babamdı
('Adam gibi adam'ın ardından...)
Gitti…
Bu kez bırakıp bizi,
Gitti.
Şimdi ne bir ses,
ne bir haber
duyulmazken senden,
hüznün coşkusu
sarmaladı beni
ve
………….Aytozuma,
Ay kayboldu yere düştü
Gözlerime kara düştü
Bir yarısı burda ayın
Diğer yarı nere düştü?
hey, siz….
söyler misiniz?
doroty’i bilir misiniz?
“o da kim? ” mi
…………..diyorsunuz yoksa?
…… yağmur damlalarıma,
yoksun
gitmişsin çoktan
arkanda kucak dolusu hüzünleri bırakarak
sessiz, buruk bir gecede
Sen 'mütemmim cüz'üm, 'alâmet-i farika'msın.
Dünyanın sekizinci, benim tek harikamsın.
Metin Başol/21.08.2008/Ankara
bırakma beni
hep birlikte kalalım seninle
birlikte gidelim
gidilecek yerlere
uzak yakın ülkelere
tatillere, gezilere
Elveda keder, acı, tasalarım
Artık çok mutluyum ben, bahtiyarım.
Bir gülüşün yetti, benim uçmama.
Hep gül, mutlu ol sen, öteki yarım.
‘Gül-aydın’ımsın, çiçeği narım
Deneme
Ne gelen var, ne giden. Issız bir parka çıkan, patika bir yol burası. Üşüyor olmamın nedeni, gerçekten havanın soğuk olması mı; yüreğimin kendiliğinden üşümesi mi; yoksa yüreğimi ısıtacak olanın bir türlü gelmeyişi mi, bilmiyorum. Bildiğim tek şey var ve bu gerçek soğuk bir deniz rüzgarı gibi yüzüme çarpıyor; “gelmeyecek olanı bekliyor olmam”.
İçimin üşümesinin nedeni, gelmeyecek olanı beklememde değil belki. Aslında içimi acıtan; onun gelmeyecek olduğunu biliyor olmam. Bilmek acıtır mı insanı? ..Bilmenin acısı ne kadar renksiz, ne kadar soluk, ne kadar derinmiş meğer. Gelmeyeceğini bilmeseydim eğer, gelmeseydin de, bu kadar üşümezdim. Geleceğini bilmek, bunu umut etmek ısıtırdı beni. Oysa şimdi ayazda kalmış kupkuru bir ağaç dalı gibiyim. Rüzgar şiddetini birazcık daha arttırsa, büsbütün kırılacağımı biliyorum. Üzerime bir kuş bile konmuyor. Kurumuş dala hangi kuş konmak ister ki? Böyle bir dala konacak kadar kuş beyinli mi kuşlar? Ne onu ısıtacak, ayazdan koruyacak yeşil yaprağım var, ne de yüreğini aydınlatacak güneşim.
bir insan hic aski kaybetmez mi? sanki her siirinizde yeniden asik olmuss gibisiz,ve siirleri okudugumda gokkusagini gorur gibiyim her turlu duygunun tadi varr
bir insan hic aski kaybetmez mi? sanki her siirinizde yeniden asik olmuss gibisiz,ve siirleri okudugumda gokkusagini gorur gibiyim her turlu duygunun tadi varr