Yüce dağ başında öter bülbüller
Bülbüller güle vurgun gül sana vurgun
En derin yaralar bile kapanırmış
En büyük acılar unutulurmuş
Unutursam adını doğmasın güneş
Ruhumun en derin köşelerinde
Seni anar, seni sorar, arar dururum
Hayalin karşımdan birden kaybolur
Aşkımın acısıyla yanar dururum
Belki de bana yasaksın belki de bir tuzaksın
Gidip buralardan elin olmuşsun
Şu masum gönlüme sızı olmuşsun
Sen de kaderine razı olmuşsun
unutma beni
ölene kadar unutma beni
Kolay mı unutmak seni bir kerede?
Bu kalbim asla seni unutmayacak
Ömrüme can katan gözlerin nerede
Gözlerin aklımdan hiç çıkmayacak
Unutma beni sakın unutma
Dışarıda lapa lapa yağmur yağarken
Özlemin sel gibi içime akarken
Kalbim olur olmaz düşler kurarken
Yalan yok sevgilim özledim seni
İndirmedim hala resmin duvarda
Bir temmuz akşamında
Martıların yanında
Denizin dalgaları…
Ve sen yoksun sevgilim
Yalnızlar rıhtımında bir yalnızlık türküsü
Sormadın halimi
Ölümü, diri mi?
Yıllardır mutsuzum
Senden umutsuzum Yar!
Duydum ki susmuşsun,
Yaşamak zor zanaat
Her canlı yaşayamaz
Doğmak var olmak demek
Fakat yaşamak başka şey...
Yaşamak nefes almak demek!
Geceleri karanlıkta bir tek seni görüyorum
Gündüz güneş doğduğunda,
Ay karanlık olduğunda
Yıldızlar öldüğünde…
Yolu yok mu kavuşmanın, ellerini tutmanın?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!