Mesut Andık Şiirleri - Şair Mesut Andık

Koşar adım ilerle sevda yolunda asla bakma ardına
Yollar ne kadar engebeli ve meşakatli de olsa
Varacağın yerde alemin en duru yüreği bekliyor seni...
Yığılıp kalsanda olduğun yerde sırtüstü!
Asırlarca anlatacaklar...
Sevdiğine burda kavuştu,bir akşamüstü.....

Hani bitecekti gözümden düşen damlalar,
Isıtacaktı hani beni ellerin.
Söz vermiştin ya hani,
Erguvan ağaçlı yolda,gözlerime baka baka...
Bekle; ömrüm geleceğim!

Hep böyle güzel midir yollar,
Yoksa seni gördü diyemi böyledir ağaçlar
Belli ki sen geçmişsin..
Gökyüzü alabildiğine mavi
Tüm çiçekler de senin kokun
Rüzgar sesini fısıldıyor binbir makamdan

Sonsuz enginde yelken açmış bir tekne,
İçinde tek yolcu ve umudu,
Gidiyor işte bir yerlere,belkide hiç bilinmeze.
Aldırmıyor sonunu bilemese de,
Gönlünün pusulasına güveniyor....

Güçlü ol
Aldırma sakın gecenin matemine
Sabah yine olacak
Elbet güneş doğacak
Senin güzel gözlerine...

Eylül'ün bu son gecesinde ben,
Hayallerimle başbaşa seyrediyorum ummanı derinden.
Sanki ses veriyorsun bana serin sulardan,
Nafile çabam duyduğum ses geçmiş hatıralardan.
Etraf sakin hafif bir titreme geldi üzerime,
Ansızın çıksan dokunuversen yüreğime.

Bağır çağır avazın çıktığı kadar
Ara,belki bulursun ta fecre kadar
Oysa istediği çok değildi verdiği yürek kadar
Sen unutursun belki,yürek asla unutmaz mahşere kadar...

Geçmişten geleceğe bir köprü
El çırptı,ayak sürdü saç döküldü
Gençliğimden en az kırk yıl sürüldü
Seni aramaktan dizlerim çözüldü.

Bir umut işte,belki aynı yerde

Yürüyorum aşina olduğum yolda,
Çiçeklere sinen mest eden enfes kokunla.

...Pırıl pırıl gökyüzü güneş gülümsemekte,
Kuşlar ayrı makamdan şakıyor kimi aceleci kimisi aheste.

Yok arkadaş gelme,otur yerinde.
Dağlarımda kar var benim,rüzgar en sertinden esmekte.
Deniz kudurmakta,güneş mahpus, hep efkarlı gece. . .
Hazır yüreğimde buz tutmuşken ...gelme