Ben, bana üzülmelerimle meşhur ettim kendimi kendime
Göz önlerindeki otobüs duraklarında…
Göbeğinde bir parkın asılsız düşüncelerle yıldızları seçemezken
Mesken ettim ölümleri beynimdeki hecelerime…
Köprü korkuluklarına tırmanıp gecelerce Düşünmek yerine, seçmeye çalıştım çoğu gece kazıdığım isimleri parmaklıklara…
Gündüzler gecelerden çalarken yıllar için
Ve yıllar içinde sorgulamaktan korktum hep ilk gecemin hıçkırıklarını…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta