Halife Ömer’in zamanında bir çalgıcı vardı.
Şahane mi şahane çalgı çalardı.
Beli bükülüp de yaşlanınca,
Sesinin güzelliği kayboldu.
Bir lokma ekmeğe muhtaç oldu.
Dedi ki,
Ne zaman canım sıkılsa, aklıma geliyorsun
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Devamını Oku
Ve ne zaman aklıma gelsen, canımı sıkıyorsun...
Yani hep canım sıkkın, aklımdan çıkmıyorsun
Ya da hep aklımdasın, canımı sıkıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta