Mesela Şiiri - Zeynep Beşen

bana bakamadığım bir yer ver yüzünde!
sana bakmalıyım artık
bu gece yarın gece
bilmiyorum işte bir gece
sana bakmalıyım artık
bana bakamadığım bir yer ver yüzünde!
olmuyor böyle
özlüyorum seni
anlıyor mu sun özlemekten özlüyorum seni!
sana sarılınca geçecek bir yara var bizde
öyle böyle bir yara değil ha!
hani herkesin dert yandığı yaralardan hiç değil ha!
bir gelincik kadar kırmızı
bir gül kadar beyaz ve ya bazen sarı
öyle güzel ve şefkat dolu
bir karanfil kadar keskin hatırlatıcı.
yani kısaca yara yine sana benziyor
adına benziyor
ellerine benziyor
en güzeli kalbine benziyor!
söylesene
seni özlemekten delirmelimiyim?
şimdi köşelere de sığmam ben
aleme bu dünya sığmam ben!
bir deli gömleği zapt etmez beni
gözlerini içmeliyim,
üç yudumda sünnete uygun şekilde
ayağım toprakta
gözlerini içmeliyim diyorum
duymuyor mu sun beni?
bak beni duyana söylerim seni!
derim delirtiyor ALLAH'ım beni.
böyle güzel delirtmesen beni!
ah gecene yılgını
serseri mayın
yaklaştıkça zaman
zaman sana koştukça
kalbimin heyecanını gel de yanımdan duysan.
ben zaten ölüme hiç inanmamıştım,
sen gelişinle ruhuma bunu
bir kez daha tasdik le din
onayla dın teşekkürler bu hatırlatma için!
hem seni seviyorsam
kime ne!
sende için de
kime ne!
ah körfezin durgun yeri
içimdeki her fırtınaya sen sebep sin
ki ben böyle güzel sebep görmedim!
bana bakamadığım bir yer ver yüzünde
sadece bana ait olsun! mesela
kimse bilmesin mesela.
hem herkesten bize ne!
dünyadan bize ne olsun mesela
ayaklarım altından çekiliyor canım
özleminle boğazımdayım!
ey gece örtüsü
gündüzün perdesi
hani bil seviyorum seni.