bugün bisikletten düştüm
kaçamak öpüşmelerimizle birlikte
gönlümüzü davaya verdiğimiz yerde
kolum bacağım sağ elim mosmor
ama canım acımadı
canımı yakmıyor birşey
Gülün rengi soluk kalır
Senin tümsek yanaklarında
Ayağım takılır hasret kalır
Gönlüm özlem çukurunda
Ayaklanıp düşe kalır
Küçük kalbim umutlarımda
Yanında olmak, kalbinde çok yüce
Aşkı sende öğrendim hece hece
Gelip gördüm seni, saat onu yirmi geçe
Muradıma erdim seninle her gece
Uğurum gibisin her fırsatta cömertçe
Renklendirdin hayatımı hoş geldin zarifçe
Güneş batar hüzün doğar
Sever ama sevmez karayı
Karagül boynunu büker
İçmez bir yudum su
Suya hasretken
Yetinir kendi kendine
Uyandım, telaşlı baktım etrafıma
Düşündüm, sordum ne varsa aklımda
Döndüm, durdum, odamın karanlığına
Düştüm göremedim, yanımda
Beyaz güvercin gibiydin omzumaa ,yaslandığında
Bilir misin sensizliği
Dibe batıp, kıyıya vurmuşluğu
Bilir misin bendeki seni
Uçurtmanın elektrik direği ile dostluğunu
Bilir misin yüreğimdeki hissiyatsız boşluğu
Apansız boşluk ki içinde kayboluşumu
Bir boş sayfa ne çok şey anlatır aslında
Görünüşü kadar değil
Boşluğu kadar çok olsa da
Yazılmayanları kucaklayacak kadar
Yeltenmeleri kabullenmeyecek durumda
Yine aynı şehir
Yine aynı sokak
Giriversin içeri hüzün
Yar olup yerle bir edileni
Tutuversin çocukluğundan
Bir daha dizlerini kanatmasın
Ellerin gidince benden
Kalmıyor beni içeren tek parça
Boşluk oluyorum, esasen
İçimin kırıkları batıyor çokça
Gözlerin gidince benden
Yönümü kaybediyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!