Ayrılık, bir ömür gibi vurdu kaderimizi
Telaşla çaldı bizi ve geleceğimizi
Gelişi belliydi ama direndim bile bile
Bildiğim halde devam ettim seni sevmeye
Rüyalarıma girmen dahi yeter mutlu etmeye.
Bir kere gelinir fani bedende bu yaşama.
Korkulur, pişman olunur ömür boyunca.
Yetmez ki kimseye bu kıskançlık var oldukça.
Herkes ben der lakin kimse bakmaz kendi hatalarına.
Nedendir bütün duygular varken tek temenni mutluluk?
Kimse istemez ağlamayı,
Bir şeyler eksik aslında, her seferinde
Devam etmediği halde devam ediyorum
Bu sefer son bulacak dedim
Yine aynı acıyı yaşamaya tekrar ettim.
Seviyorum lakin yalnızlık çekiyorum
Seviyorum güvenemiyorum
Doğduğumdan beri anlamamaktayım.
Sözlerin arasında kaybolmaktayım.
İnsanlar tarafından anlaşılmayı beklesem de
Onlar gibi olamamaktayım.
Herkesin var kendince bir derdi.
Tek sanki, yeryüzünde hepsi.
Benim için en sevdiğim kitap gibisin,
Kokunu doya doya içime çekmek istediğim sayfaların kendisin.
Sen mevsimlerden bahar gibisin,
Beni huzura ve mutluluğa sürüklerken,
Bir yandan fırtına olup can yakacak rüzgarın kendisin.
Sen en sevdiğim tatlı delibal gibisin,
Canım, kanım ve son aşkım.
Gülmenin anlamını ve güzelliğini seninle keşfettim.
Gözlerinden anladım dudaklarından dökülmeyen kelimeleri.
Tek bir bakışın dahi yeterdi kelimelerin izah edemediği hissi.
Çocuklar gibi mutlu ederdin tek bir tebessümünle beni.
Yeri geldi gözümdeki yaş, çoğu zaman ise kalbimdeki aşk oldun.
Taziyeler almış başını gidiyor,
Gönlüm çaresizliğiyle kala kalıyor,
Sensizliğin sen olduğu yerde kelimelerde tiz,
Seni hatırladığım her yerde bir iz oluyor.
Çok olmadı göçtüğünden beridir kalbimdeki yerin,
Ne vakitten anladım ne de geçen zamandan,
Ömrüme ömür biçildi 27 yıldan.
Yaşadığımı sandım fakat sanmakla kala kaldım,
Ben yalnızca yaşamaya çalışan zavallı bir insanım.
Gözlerim gibi geçmiş bedenim kendinden,
Esir alınmış ruhsuzun tekinden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!