Günaydın
madem ki uyandın,
ses ver acılara
karanlığın derinliğindekiler de
duysun seni
duysunlar,
Büyümüyorum gözlerinde, gittikçe küçülüyorum,
nokta kadar susturulmuş.
amaçsız yaşıyorum
seni hissedemediğimde,
bazı şeyler engel sana.
Gün olmaz
güneş doğmazsa eğer
bil ki karanlıkta haps olmuşum,
kapının aralığından
ışığını tut bana
yolum belirsin yolunda
Saat 15:00 sis var
hafif perde inmiş, göz kapaklarıma
hava mı karardı, yoksa sen
gece
sen mi karardın yüreğimde, yoksa ben
Özlemekten yorulur mu insan?
sevmekten delice
ağrıdı yüreğim, susmayı bilmez
takıldı karanlığa pervasız
çarpan yüreğimde, özgürlük hala var
hala..
Benim kaburgalarımı kıran ne bir kurşun
ne de balyoz darbesi
benim kaburgalarımı kıran,
bir şiirdir.
aldanış
kötü bir yürektir,
Bakma öyle mahzun halime
herkes bilsin
sen de
mutlu bir hayat yaşadım
ulaşamadığım sokaklar elbette oldu
çıkmaz sokaklarım da
Bir martının yalnızlığı ilişti gözüme
soğuk gecelerinde İstanbul’un
ürkekti uçmaları gökyüzüne
yalpalanıyordu giderken ekmeğine
nerde değirmen
nerde buğday
Ne hengameydi ama
bir çakıl taşı içimizi ısıtırdı
giderken uzun kıvrımlı yolları.
güneşin çarpmasını isterdik hüznümüze
hayatın ayak sesleriyle tepişirken
biz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!