Merhametinle Uyandı Vicdanlar Na't Şiiri

MERHAMETİNLE UYANDI VÎCDANLAR

NA'T ŞİİRİ

Karanlık bir gece çökmüş Mekke’ye,
Ay bile suskundu doğum vaktinde.
Yetim bir bebekle indi rahmetten
Gönüllere sabır, ümmete ümit…

Sütanneler aldı, dağlar seyretti,
Gökteki yıldızlar ona eğildi.
Halime’nin bağrı nura büründü,
Çöl şimdi gülümsüyor o beşiğe…

Gençlik çağın geldi, adın "Emin"di,
Dürüstlüğün gölge oldu kervana.
Hatice sevdi seni kalpten kalbe,
Gönül verdi, ömür verdi yoluna…

Hira’da bir gece titredi zaman,
“Oku!” deyince Cibrîl, secde etti an.
İlk vahiyle doğdu kutlu bir çağrın,
İlk imanla yandı kalplerde aşkın…

Kız çocuklarını topraktan aldın,
Karanlık töreyi yerle bir ettin.
“Cennet annelerin ayaklarındır,”
Deyip mazlumları yüreğe diktin…

Bir baba anlatır sustuğu günahı,
Toprağa gömmüşken yavrusunu hâlâ…
“Rabbinden utan!” dedin sen ey Nebî,
Yürek titredi, göz doldu o ana…

Boykotla sınandı senin mahallen,
Açlıkla titredi hanen, hânenden.
Hatice sustu, Ebû Tâlib gitti…
Sana sığındı yetim, garip, öksüz…

Taif’te taşlarla karşılandığın
An bile beddua etmedin yine.
Ayakların kana bulandı ama
Yüreğin merhamet yağdı üstüne…

Mekke'ye döndüğün o gün zaferdi,
Ama sen affettin, kin değmedi.
Kalbin nefrete hiç varmadı asla,
Merhamet tahtına oturdu adın…

Son nefesin, ümmete bir dua…
Sonsuz bir özlemle yandık her çağda.
Görmesek de seni çok sevdik her an…
Yâ Rasûlallah, Yâ Habîballah Allah.

Şair: Nûrferah Züleyha Aktaş

Tarih: 01.07.2025
Saat: 14:45