Betonlaşma denilen, ruh mu mahvediyor?
Duygular tükeniyor, vicdanlar taşlaşıyor…
Tahammüller kalmamış, küçük bir kuşa dahi,
Selamlaşma tükenmiş, dinlenilmez Rab dahi…
Daha yalnızlaşırız, çünkü kapanıyoruz,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta