biz bir bütün olmayı beceremedik sevgili
oysa sen ne kadar masumdum
sana bakınca ağlamamak veya sarılmamak mümkünmüydü
ve sen bizim uçurumdaki çiçeklerimizi çiğnedin
yani onlar o kadar dirençliydiki
tutunmuşlardı kayalara
yaşamak için rüzgara katlanmışlardı
sen alttarafı uçurum çiçekleriydi senin için
karşımda ne kadar acizdin oysa
başımdan beri unutmuşum sana verilen değeri
aşk bir başlangıçta hata yapmaktır
sonradan anladım gideceğini
sonradan anladım
güvenelecek en son kişi olduğunu
oysa ben sana nasıl güvenmiştim
sana diyebileceğim
tek kelimeydi
hoşçakal...
avutulacak kelimeleri kendi adına gören
bir aşktık
elimde kalan var olmayan bir hayaldi
şimdi herşeyi unutacağımı sanma
mesala senin o asilliğin
bulup bulup yitirdiklerim arasında
senin o anlamsız emer değer verdiğim saçmalıkların
yani baştan ayağa sen
mazoşist bir insan gibi kendine acı çektirdin
ve sadistçe bir kararla zevk alıyormuş gibi
bana sen....sensizliği öğrettin
belki kimselere inanmak için inandın
evet biz seninle değil bir hayatı
yarım kalmış anılarımızı bile paylaşamadık...
şimdi içim Asaf rüzgarları eserken ve şiirlerini okurken
sana hiç değmeeyceğini anlıyorum
sen üzülmeye bile layik değilsin
neden ağlayayım...
Kayıt Tarihi : 5.5.2004 10:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!