Merhaba jiyana mın bugün hiç gözlerimin önünden gitmedi gözlerin, Aya kavuşmak için güneşin batışını sabırsızlıkla bekleyen gece gibi özledim seni.. Soğuk odamın soluk duvarlarını renklendiren bakışını,bembeyaz karın ortasında masmavi gökyüzüne gülümseyen kardelen çiçeği gülüşünü özledim senin. Özlemin bile yanında anlamını yitirdiği inanılmaz bir histir seni özlemek, bedenimi sarmalayan dikenli teller misali.. Ne zaman gözlerimi hayaline daldıkları yerden ayırmaya yeltensem en küçük bir kaçırmada battıkça kan ağlatan dikenli teller..Daha nasıl anlatılır, adına ne denir bilmiyorum ama; ben sadece
“Mın beriya tekiriye” diyebiliyorum bir Ewdale Zeynıke lisanıyla.
İşte böyle cana mın...
Senin için belki de iki satırdan ibaret, benim için emanetine karşılık Tanrı’ya her gün ibadettir sana olan bu sevdam.
Ez te pır hezdıkım...
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta