Bir gün uzaklaşır gözlerin semadan.
Ve ağlarsın yalnız başına.
Adını anınca yüreğin titrerken,
O da gider her şeyi yıkarcasına.
İki şey kalır geriye;
yalnızlık
Ve hasret...
İkisinin de meyvesi hüzün.
Farkı var mıdır?
Ne gecenin,
Ne gündüzün...
Hüzün,
Hüzün,
Hüzün...
Kayıt Tarihi : 16.12.2005 09:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!