Merdiven Şiiri - Hüseyin Turhal

O, duraksamalarla yazılmış bir hikâyedir. Her bir basamak, geçmiş bir eylemin, tamamlanmış küçük bir zaferin katılaşmış anıtıdır. Aşağıdaki her şey, geride bırakılmış, yukarıdaki ise ulaşılmayı bekleyen yorgun bir vaat. Sürekli bir "şimdi"den "sonra"ya doğru atılan, zorunlu ve yorucu bir geçiş eylemi.

Ahşap veya taş, fark etmez; maddesi ne olursa olsun, özü ilerleme zorunluluğudur. Üzerinde ne inen ne de çıkan tam olarak durabilir. Merdiven, bir karar anıdır; ya tırmanışın ağırlığını ya da inişin kaygan rahatlığını seçeceksin. Her ikisi de, başladığın yerden farklı bir yere varma mecburiyetini dayatır.

Korkuluk, elin aradığı, mantığın güvendiği o soğuk ve sabit yardımcıdır. Oysa asıl tehlike, yükselişin veya alçalmanın kendisinde değil, her adımda kendini tekrar eden o bilinçli tekrarın monotonluğunda gizlidir. Gözlerin hep bir sonraki basamağa kilitlenir; hiçbir zaman bütün resmi göremezsin. Merdiven, sadece varış noktasına değil, aynı zamanda asla tam olarak çözülemeyen o sürekli arada kalmışlık hissine de çıkar.