Menzil Şiiri - Elvan Kızgın

Sen toprakla uğraşan yiğitsin meydanda,
Ben peşine düşmüş ürkek bir ceylanım avda,
Dik başlı mağrur gururun isyanda,
Çağırırsan gelirim. Cehennemden imdada,
Bir gökkuşağı rengi belli belirsiz,
Bizi içine alıcak heybendeki O his,
Hevesin geçer de kalırsam ben sensiz,
Dikkat et düşmesin Çehrendeki dingin iz,
Sen bir mucize yarattın hayalimdeki bene,
Yıllar ucuz kalır geçtiğin zaman gölgene,
Efkârım demlenir gülü seven dikene,
Çaresizlik sabrımdır bu böylece biline,
Korkun korkumdur sardığın kollar,
Düşünçesizce geldi bu bendeki son bahar,
Solmuşsa kuru dallarda sararan yapraklar,
Bendimle yanacak gök kubbendeki ağlar,
Aya meydan okur güneşi sevdam mı sanırsın,
Ateşin yaksın beni gümanıma karışsın,
Ömrün ölümle savaşır sen bendeki barışsın,
Gel,,, son küllerim nefesinle tanışsın.
Topla tası tarağı olgunlaştır mabedi,
Kim kaybetmiş deki; bu aşktaki heybeti,
Varlığın yokluğunda uzun kış geceleri,
Arar durururm ben,,, O sendeki Menzili...