Menekşelerde Küser Şiiri - Melek Dalgıç

Sessizliğin yankısı
Bir tınıdan ibaret
Yoksul gecenin koynunda gözler
Direnirken uykuya
Gün yalancı bahara teslim
Anlamsız gelirse
Bütün mevsimler
Unutulmaya yüz tutmuş
Sol yanındaki sevinçler
Sen sevmezsen
Pencerene konmayı
Unutur serçeler
Saksıdaki menekşelerde küser
Geceden ilham alır sabah
Gün duruşunu belli eder
Kaçıp giderse
Gözlerin uzaklara
Hatırlanmıyorsun
Zaten o hep keder
Geçmiş birden acıtınca
Koşarsın özlem kokan albümlere
Korusan da sen sağanak olursun
Onlar ıslanırlar
Bir güneş açmaz
Ne sen durursun
Ne onlar kururlar
Arada zaman
İnce düz bir çizgi
Ne sen geçersin ne onlar yanına varırlar
Yad edersin kalanı da gideni de
Kapatsan da albümü
Uzunca bir süre
Keder düşünce gözlerine
Bakmasan da
Onlar zaten ıslanırlar
Sevdiklerinse
Hep kalbinde kalırlar