Mendil Açtım Hayata Şiiri - Şair Elif

Bir gölge sanki yalnızlık bende, peşi sıra ardımda.
Soluğu kesilmedi, hala ensemde.
Gündüzler zindan peşimde gölgeyle,
Dudağını bükmüş çocuk gibiyim,
Hıçkırıklarım sessiz, ellerim boş,
Avuç açtım sevgiye,
İttiler arkamdan karanlığa, hatta dediler koş!
Kaçırdım adımlarımı hep geriye,
Mendil açtım hayata, sevgi dilenip sevilmeye,
Bük dediler boynunu, alış böyle gelip böyle gitmeye!
Isırdım dudaklarımı baktım hayatın gözlerine,
Vermediğin sevgiyi çevirmeyeceğim nefrete.
Yağmur damlasından, solmuş yaprağına,
Susuz derelerden, çağlayanlara,
Göz yaşından, kan kokusuna, kaçamazsın geldim sevmeye
Bu gün yağmur yağıyor oturduğum şehre
Yayıldı huzur misk-i amber gibi toprak kokuyor
Güneş doğdu gözlerini kapatma ışıl ışıl gönlünü aç, bak gökkuşağına
Yedi rengin yedisinde ayrı mana
Mavisinde denizi ara, yeşilinde huzuru,
Kırmızısında aşkı, pembesinde baharı,
Hayat sunmuş bir yelpaze sana
Çekinme uzan al hadi ama sakın yere atma!