Memleketini Özlemeye Doyamıyor İnsan

MEMLEKETİNİ ÖZLEMEYE
DOYAMIYOR İNSAN

En çok ta
Memleketini özlemeye
doyamıyor insan

Çocuklarını özler gibi oluyorsun
Ne yana yol tutacağını bilemiyor
Dalgalar ile boğuşuyorsun
Ne yöne kaçacağını kestiremiyor
Savruluyorsun bir o yana bir bu yana

Torun sevgisi gibi bir şey bu
Memleket özlemi
Öyle derin ve hüzünlü yıkık ki içim
Memleketim, memleketim
Bana can veren yeşil erik çekirdeğim

Burnumun direği sızlıyor
Yüreğim bir başka parça parça
Savruluyor, ruhum delleniyor
En çokta ta
Memleketini özlemeye
doyamıyor insan

Yatınca yatağında huzur bulamıyor insan.
Memleket hasretinden,
ne yana döneceğini bilemiyor
Memleketini anılarından
zihninden bir türlü silemiyor insan

Ne yapalım be dostum
Çaresizlik değil bu
Başka bir şey
Ruhun daralıyor
Yüreğin sızlıyor da
Bir türlü
Memleketini
Özlemeye
Doyamıyorsun
insansın işte
Doğuştan çaresiz

Memleketim
Ben senden razıyım da
Ben seni özlemeye doyamıyorum da
Sen beni özlüyormusun bilmem

Neden memleket kelimesini duyunca ben
İçime kapanıyorum
Çocuklarımı özler gibi seviniyor
Torunlarımla birlikte
ömrüme ömür katar gibi
Bir başka neşeyle karışık
Hüzünleniyorum

Evet,
Kesin olan bir şey varsa
En çok ta
Memleketini özlemeye
doyamıyor insan

İnsan,
Gelip geçici
Memleket sevgisi
Ebediyen kalıcı

İşte bu yüzden
En çok ta
Memleketini özlemeye
doyamıyor insan

Memleketim
Hasretim
Yarım kalan çocukluğum
İyileşmeyen yaram
Yıkık duvarım
Eksik kalan duam
Ben senden razıyım da
Seni bilmem

Belki bu yüzden
En çok ta
Memleketini özlemeye
doyamıyor insan

Cevat Çırak

19.08.2025
Kamiloba Büyük Çekmece
İstanbul