Memleket özlemi...! Şiiri - Emsal Toprak

Memleketim!

Mümbit memleketimin toprağından taşından
Kutlu sesler yükselirdi bizim pınarbaşından
Annelerin çiçekleri sulayan göz yaşından
Gökkuşağını kıskandıran ağıtlar gelir

Havası yaraya merhem, suyu derde ilaçtı
Güneş en cömert haliyle Şirvan'da açtı
Hayalim, umudum kırk yıl geriye kaçtı
Yerin gök ile birleştiği ufuklar gelir

Mevkiisi mıntıkası ayrı derinliğinde
Neşe bulurdu çocuklar! Serinliğinde
Zamantı'nın allı gelin narinliğinde
Nazlı nazlı akışından umutlar gelir

Bahçeler beşiğimiz bizim bahçeler
Hangi ağacına baksam aklımı çeler
Bahçemizde daha neler var neler
Selvi gibi, sallanan söğütler gelir

Aşinaydı, bilirdi herkes birbirinin huyunu
Buna göre ayarlardı sözlerinin boyunu
Her oyun oynanırdı lakin ayak oyunu
Oynamak yasak diyen öğütler gelir

Hep aynı iki takım sahasında lisenin
Lise benim göz ağrım, sanat okulu senin
Bugün ki galibiyet hürriyetten esenin
Hicivler, methiyeler yazılı kağıtlar gelir

Kızakların altında cümbüşe ortakdı kar
Her mevsim ilk bahardı! Mevsim şimdi sonbahar
İlk göz ağrım, gönül yaram gençliğimde kalan yâr
Adını duyduğumda maziye akan gelgitler gelir

Hiç bitmez bu hikaye, anlattıkça çoğalır
Aziziye’den geçenin bir ayağı orda kalır
Göçenlerden hatıramı? hep saçlarım ağarır
Radyolardan seher vakti türküler gelir
Emsal TOPRAK...