Mem’in Kabusu Şiiri - Mahsun Cihan

Ben hala seninleyim
Gözlerime bir ölümün son çırpınışı yaklaşıyor
Sanki Beni alıp götürecek bu illet coğrafyadan
Duvarlara vura vura sürükleyecek beni
Sonra içinde yetmiş yedi mevsimi olan bir coğrafyaya bırakacak
En kötü günü baharda düşen soğuk çiğ damlaları olacak
En iyi gününde zin mem’i vurup öldürecek
Beko allı şallı bir düğün yapacak
Sonra her gece bir kurt gibi dolaşacak zinin teninde
Zin’in ihaneti mem’i mezarlarda uyandırıp mezarlık mezarlık dolaştıracak
Diriler utanmamış ve cellat bir kez daha kahpece bir gülüş patlatacak mem’in kulak zarına
Ölümün arefesinde zin ziller takıp oynayacak mem’in yanı başında, bekonun ise iki adım ötesinde.
Mem kahırdan öldü diyecekler
Beko ise sevinçten iki yüz yıl yaşar diyecekler
Rebülalemin bu nasıl bir iyi gün
Yetmiş yedi mevsimin her mevsimine bir kazan dolusu acı bırakmışlar