Melun Şiiri - Muhammet Furkan Sayan

Kedilerin bile sevmediği,bir adam oldun.
Sen yolcusu olmayan, bir eski yolsun.
Dünyaya gözünü açarken, bahtsız doğdun.

Herkese, dert oldu senin doğrun.
Göğsüne acı saldı, kör kurşun.
Mutlu olmaktı oysa, tek arzun.
Yüreğin ise şimdi mahsun.

Acı gördükçe, sustun.
Acımaz masumlara, acun.
Dünya, edinmiş zalimliği kanun.
Tutunabilirsen yaşama, sıkıca tutun.
Kim bilir belki, mutlu olur sonun.

Sevgi duydun, acı buldun.
Benim gibiler, sözümü duyun.

Furkan der ki, dünya bana acıdan başka ne sundun?
Öfkeni ve kibrini bana kustun.

Daralsın beni dara iten, seninde ruhun.
Savursun seni ve pisliğini, amansız bir tayfun.
Sitemim ve ahım, bir girdap olup yutsun.

Dünya ve ademoğlu Furkan der ki, seni bulsun bir bozgun.

Çünkü senin gibi yok, hiçbir yerde böylesine bir melun.