Kanat çırpıp kurtulamayan kuşum
Sanki kaf dağının arkalarında
Bir ağaç dalı arıyorum şu sıra
Yalnız, sessiz ve bolca hissiz
Diyorlar o güçlü, dayanır elbet
Yaşam omuzlarımda yük şimdi
Taşıması zor ve oldukça tecrübe gerektirir
Yükler birden sırtına hayatı
Atarlar bir anda seni kalabalığın ortasına
Çaresiz bakışlar sergilersin etrafa
Öğretmenim, insanlar neden böyle acımasız?
Siz bilirsiniz sandım ama hiç anlatmadınız öğretmenim
Bir tek siz ilgilendiniz benimle
Anneciğim,
Nur yüzlü meleğim
Işık saçan gözlerini esirgeme
Muhtacım ben sana,
Bırak gitme uzaklara
Küçük meleğin ne yapar yoksa?
Mutsuzum şimdi gecenin derin karanlıklarında,
Onu düşünüyorum yazıyorum yine
Sessizim şimdi içime attıklarımla
Bu sessizlik hayra alamet değil.
Mutsuzum şimdi bir o kadar yorgun
Sahi, nasıl bir duygu bu mutluluk?
Yalnızlık yine kanatlar kollar beni
Zifiri karanlıkların kucağında
Ölüyorum sessizlik ve kimsesizlikte
Sokak kedileridir artık benim dostum.
Boş çöp kutuları var sokaklarda
Gözü pek uzaklardayım şimdi
Başıboş yalnızlığım
Geziyorum şimdi,
Kafam darma duman
Oldum yine divane
Sokaklarda, caddelerde
Şimdi bir dünya zamanı geçti ömrümden
Eksilen bir nefes, bir ses malum
Geçiyor yaşanılanlar önümden
Hepte şiir var ömrümde
Şimdi kalemimden akan mürekkepte
Burası yalnızlığın yeridir
Burası tüm hüzünlerimiz
Burası var olduğumuz yer
Burası kalbi kırıklar durağı
Aman burasına yolunuz düşmesin
Gidiyorum bu şehirden
Tende can, toprakta tan olup
Gidiyorum.
Menekşelerimi bırakıyorum ardımda
Taze gül kokulu şişelerimi bırakıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!