Melih Şenci Şiirleri - Şair Melih Şenci

Güven, ihanetlere dayanan bir bedendir,
Kaç yara açılsa da vazgeçmez,
Kabuk tutar, kanar, can çekişir,
Mecnun misali çöllerde yanar tutuşur aldırış etmez, yaralara.

Sevgi, kırıklara rağmen ayakta kalan bir insandır,

Elbet bir gün geleceksin,
Damarlarımda hissettiğim sevgisizliğime,
Daha yaşanmamış güzel günlerime,
Sen yokken senli kurduğum hayallerime,
Elbet bir gün çıkıp geleceksin.

Aşk sadece ilk görüşte mi olur?
Yalnız yüze gözlere mi aşık olunur?
Aşk hiç görmeden de hissedilmez mi?
Göz göze gelmeden de anlaşılmaz mı?

Zorluklar aşkın yaşanmasına engel mi?

Düşlerimle beraber kaybolurum gökyüzünde,
Zemheri karanlık var artık kalbimin gözünde,
Umut dolabilirdi hikayem aslında özünde,
Fani hayat dursaydı eğer sözünde.

Ilık ve hafif bir rüzgardı ömrüm,

Küçücük bir gülüşüne feda dünyalarım,
Paha biçilmezsin kocaman yüreğimde,
Yıkma sana muhtaç olan dünyalarımı,
Geleceğimin düşleri senin dillerinde.

Sana çıkmasını isterdim tüm yolların,

Anlamlandıramıyorum içimdeki burukluğu,
Aşamıyorum üşütüyor yüreğinin soğukluğu,
Kaldıramıyorum bazen ağır geliyor yokluğu,
Heveslerimin yok oluşundan sonra, öylece durgunluğu hissediyorum.

Kalbimdeki en derinlerde titreyerek üşüyorum,

Yalnızlığa yenik düşüyor gönlüm,
Kaybedip, isyan etmeyle geçti ömrüm,
Şimdi hayatım hiç olmadığı kadar düğüm,
Bilmem çözülür mü bu ebedi kördüğüm,
Bulamıyorum nereye baksam bir çözüm,
Tünelin sonu karanlık alıştı artık iki gözüm,

Bir yol görmüştüm asırlar önce,
Koskoca çatlakları vardı,
Yine de herkesi gideceği yere götürüyordu,
Bir kelebek görmüştüm seneler önce,
Saniyeleri kalmıştı belki de kim bilir,
Ama o dünyayı güzelleştirmekten bıkmadan,

Nedendir?
Hep kaybedişlerimiz,
Yorgunluk, kırgınlıklarımız,
Dünyayı kendimize harap edişimiz,
Nedendir?
Hep umutsuzluklarımız,

Kalp ne kadar dayanır?
Bitmek bilmeyen acılara,
Durmadan kanayan yaralara,
Dönüp dolaşıp gelen umutsuzluğa,

Bir gün isyan eder mi?