Melek Yüzlü Annem Şiiri - Fadime Almamış

Su sıralar ağlamaya ihtiyacım var anne
Başucuna yaslamayı öyle çok istiyorum ki
Yokluğunda hiçbir şey kaybetmedin ki
Bedeninden başka
Paramparça yüreğim simdi
Her sokak başında seni bulmak istedim
Yüreğim yorgun
Seni kaybedeli yıllar oldu anne
Hasretliğinle bir omur geçti
Su an 19 yaşındayım
Yokluğunla başladı çocuk kalma isteğim
Sevemedim ben büyümeyi
Büyüdükçe hayatin acımasızlığını gördüm
Sokaklarda başım dik olarak yürüyorum
Ne kadar acı çektiğimi sen düşün artık
Biliyorum sen uzakta değilsin
Ama yine de seni çok özledim anne
Ben ağladığımda beni teselli eden
Bana nasıl biri olmam gerektiğimi öğreten
Bir annem olmasını istedim
Neden sen tanımama izin vermediler
Yârim kalan bir parçamdın sen
Melek yüzlü annem olarak hatırlıyorum hep
Yârim kalan bir parçamdın sen
Hala da öylesin
İmreniyorum melek yüzüne
Sen gideli çok insan tanıdım su hayatta
Kimileri iyi
Kimileri de kotu
Ama kimseyi seni sevdiğim gibi sevemedim
Kimileri destek oldu çaresizliğime
Kimileri de kösteklik yaptı
Ama hala senin gibi birini bulamadım su hayatta
Sen esi benzeri olmayan
Melek yüzlü annemsin.
16.09.2009\Çarşamba