Aynalara çevirili odalarda yürüyorum. Onlarda yaşanmamış anıların görüntüleri var,olabileceklerin pişmanlıkları,dile getirilmemiş dilekler,hayal etiklerim. Aynalar paramparça oluyor ve parçalarını toplarken’ okyanusun derinliklerine doğru düşüyorum. Ellerimden akan kan okyanusu lekeliyor. Ama sonra bir melek,tıpkı bir annenin kucaklaması gibi bedenimi sarıyor.beni rahatlatıyor, acımı ve korkularımı yatıştırıyor. Seni unutmam gerektiğini söylüyorsun, yoksa kalbimde hapis olacağım. Ama seni unutmak istemiyorum, aşk hakkında ilahiler söyleyen melek, dudaklarıma dokunarak, sahip olduklarımı hatırlatıyorsun. Ve ruhuma,derin ve huzurlu bir uykuya dalarken unutacağımı fısıldıyorsun.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta