Gelmeyecek Bir Kadının Ardından”

“Gelmeyecek Bir Kadının Ardından”

Gözlerim seni arıyor gecenin karanlığında,
Ama sen yoksun...
Öyle işlemişsin ki kalbime, ruhuma, beynime
Ne yapsam çıkaramıyorum.
Silemiyorum seni,
Aklımdan bir harfini bile silemiyorum…

Umutsuzca, çaresizce, sessizce
Seni arıyorum bu koca dünyada.
Bir alaca karanlığa teslim olmuş gözlerim,
Ve gözlerimde sen yokken
Zamansız düşen düşlerim…

Bir vicdanımdaki merhametim var,
Bir de merhametine yasladığım başım.
Söyle yar...
Sen değil miydin “Taşına toprağına seni değişmem” diyen?
Gökleri bana değişen sen değil miydin?

Şimdi ev bomboş.
Mutfak…
Hâlâ bıraktığın gibi,
Senin dokunduğun hiçbir şeye elim değmedi.
Her şey yerli yerinde,
Ama içinde yankılanan kocaman bir sessizlik var.

Duvarda sıkışıp kalmış fısıltıların,
Tek yaptığım
Birlikte saksılara ektiğimiz çiçeklere su vermek…
Hatırlıyor musun?
Durmadan yerlerini değiştirirdin,
Ve ben...
Seni seyrederken,
Kendimi o güzelliğin görkeminde unutur, kaybolurdum.

Artık çiçekler de yok.
Sen gittin,
O evsiz kedi de gelmiyor artık.
Hani şu karda penceremize sığınan küçük misafir…
Şimdi onu çok iyi anlıyorum,
Benim de o kediden bir farkım kalmadı.
Sığınacak bir yer arıyorum,
Ama sen yoksun.

Çok düşündüm.
Düşündükçe içinde çıkamadığım bu karanlığın
Nereye varacağını merak ettim.
Aslında hiçbir fikrim yok.
Sadece biliyorum ki,
Kapı çalsa ve sen “Ben geldim” desen,
Kalbim…
Seni ilk gördüğüm gün gibi yerinden fırlar.

Ama hayal kuruyorum,
Sadece hayal…
Yokluğunda gelmeyecek bir kadının varlığını arıyorum.
Kocaman bir boşlukta…

Yemin ederim,
Gözlerimin feri söndü,
Yolunu beklemekten karardı içim.
Ve yemin ederim sevgilim,
Yaz ortasında titriyorum yatağımda.

Ne yana dönsem,
Senden bir şeyler yüzüme çarpıyor.
Sesin, kokun, bakışların...
Şimdi ben de gidiyorum.
Her şeyi oluruna bırakıp gidiyorum.
Hiçbir şeyi umursamadan…

Bir gün dönmeye kalkarsan,
Ne olur, gelme.
Çünkü geldiğinde,
Gittiğin günün pişmanlığını gözlerinde göreceksin.

Ne ben eski ben olurum,
Ne o saksıdaki çiçekler açar.
Küle dönmüş hayallerden
Başka bir şey bulamayacaksın.

Sana sadece bir şey bırakıyorum:
Sensiz yalnızlıklarım
Ve “Oku” diye bıraktığım bu mektup...

Galiba bir damla gözyaşın düştü şimdi,
Çünkü son satırları okuyorsun,
Ve en sevdiğin koltukta oturmuş
Hayal ediyorsun o eski günleri…

Gerçekten bitti mi,
Yoksa hâlâ bir rüyadan uyanıyor musun?

Ben sana veda etmeyi beceremedim,
Senden gitmeyi de...
Ama gitmeye zorlanan bir kalp oldum sonunda.

Şimdi istediğin kadar mutlu ol.
Ama bil ki ben yokum.
İstediğin kadar camdan bak.
Çiçekleri sula.
Gül.
Gülümse.

Ama ben bu dünyada senin olmayacaksam,
Seni diğer dünyada bekleyeceğim.
Ve sadece sana ait olarak…

Hoşça kal, can özüm.
Ben seni hâlâ seviyorum...

Not (Gönülden):

Emin olarak başladığınız ilişkilerinizi,
Heves uğruna askıya almayın.
Sizi dünyası ilan eden kalpleri soldurmayın.
Çünkü telafisi olmayan bir yola girdiğinizde
Kırılan hiçbir şey eskisi gibi durmaz.

Geç kalınmış sevgilerin ardından
Mektuplar yazılır, şiirler dökülür…
Ama sarılamayan bir yürek için
Artık her çaba sessizliğe karışır.

Sevdiğiniz insan hâlâ yanınızdaysa,
Yarına bırakmayın,
Bugün sarılın.
Sizden başka kimse için gözyaşı döken o kalbi
Yarına bırakmayın.

Mehmet Bildir
14.01.2025 – Saat: 20:58