Mektup Şiiri - Abdulkadir Karaman

Sana bu mektubu korkarak yazdım
Kabul etmez, geri yollarsın diye.
Özleminle ân ân solarak yazdım
Pişman oldum sonra, ağlarsın diye.

Seni hayâl ettim, seni düşledim
Hırsımdan dudaklarımı dişledim
Yüreğimi satırlara işledim
Ne hâldeyim, okur anlarsın diye.

Bu mektup, sevgimin ümit mührüdür
Yükü mü? Bilirsin, sevdâ yüküdür
Belki alır beni sana götürür
Muhabbetle koklar, sararsın diye.

Sensizliği izah imkansız, baktım
Olacağı insafına bıraktım
Niçin, mektubun dört ucunu yaktım
Sende benim gibi yanasın diye.

Gelecekmiş gibi gözletiyorsun
Arama, sorma yok; özletiyorsun
Yaramsın, yaramı gizletiyorsun
İçerden içerden kanasın diye.

Gurbete kızgınım, bıktım sıladan
Kurtulmaz şu başım dertten, belâdan
Duada tek dileğimsin Mevlâ’dan
Yalvarır ağlarım duyarsın diye.

28 – 05 – 2001