Mektup 4 Şiiri - Bestami Tatar

Bin dokuz yüz seksen yedi yılının kasım ayında doğdu şuan çayından bir yudumu daha boğazına akıtan adam.
Bilgisayarından dervişin bütün şarkılarını müzik çalar listesine ekledi. Yazı boyunca onu dinleyecekti. Masasında bir telsiz bir telefon bir büyük ekmek ve pakette kahvaltısı vardı. Telefon çekmiyordu. Yerin 4 kat altındaydı mutluydu, kimse arayıp kafasını şişiremeyecekti akşam akşam ve mutsuzdu saatler geçip de biraz daha karanlık basınca odasına canı sıkılacak telefonla bir iki dosta arama ihtiyacı gark olacaktı içinde. Maalesef telefonun ekranında şebeke yok yazısı görünecekti.
Dervişin manolya şarkısını dinlerken bugün kavga ederek ayrıldığı kız geldi aklına. Yüzü kızardı elleri bir süre ne yazacağını kestiremedi, boğazı kurudu gözü yaşarmak istermiş gibi nemli nemli oldu.
‘ ölüm bile seni benden alamaz. Sen olmazsan bu can bana yaramaz. Gönlüm senden başkasını tanımaz. Ölsen bile benden kurtulamazsın. Kefen olur bedenini sararım. Yağmur olur üzerine yağarım. Çiçek olur mezarında açarım. Ölsen bile benden kurtulamazsın.‘
İşte bu akşam anlatmaya çalıştığının kısa özetiydi bu şarkının sözleri. Derviş söylüyordu sayfalarca yazının ana fikrini. Durdu elleri hiç birşey yazmadı yazamadı. Şarkının bitmesini bekledi. Ocakta fokurdayan çaydanlığın altını kapattı. Bardağını baktı ne tez tükenmişti. Bu kaçıncı bardaktı bitirdiği. Erken başlamıştı zıkkımlanmaya. Mezesinden bir lokma bile almamıştı. Eğildi hafiften ocakta duran çaydanlığı kaldırıp bardağını doldurdu. Şarkı bitti yeni birini açtı hiç dinlememişti bunu.
Masadaki telefonun ekranındaki saat 20:02yi gösteriyordu. 1 saat bitirmiş kalan 11 saatini nasıl geçireceğini düşünüyordu. Bütün gece ne yapmalıydı, meşguliyet arıyordu ama bulamıyordu. Kitap mı okusaydı yoksa şarkılar türküler dinleyerek mi sabahın 7 sini karşılayacaktı. Kararını verdi kitap okuyacaktı kitap adamı olacaktı bu gece…
Yaşasın kitap.
Saatler 04.37i. Uyumuştur çoktan beni süründüren kadın. Bugün bayramın birinci günü. Zaten parasız ve ailemden uzaktaydım beni daha bir yalnız bıraktın bugün. Nice bayramlara,en iyi dileklerimi söylüyorum senin adına. Ümit kesmedim allahımdan, bugün yıldızla konuştum. Kısa bir an da olsa sevindim yeni bir işe başladığını öğrendiğimde. İşini bulmuştu aşkındaydı sıra. Onun da mutlu olmasını diledim allahımdan. Kimseyi yalnızlıkla ve parasızlıkla tabi bir de hastalıkla sınamasın allahım.
Gözümdeki çakıl taşlarını düşürmemekte kararlıyım. Seni düşünmeden olmuyor ama yüreğimde seni soğutmayı başaracagım.Bu kez çok kızdım sana. Bir iki gün geçtikten sonra öyle kolay affedemem. Gönlüm bana yaptıgına gücenmiş bir kere. Benim hayatında ölene kadar olma diye geçiriyorum içimden şuan. Artık çok da mutlu olacagımı sanmıyorum ama sensiz perişan olacağım da söylenmez hani. Kendi yağıyla kavrulmak derler ya işte öyle. Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmadan. Yıkılmış binamı yeniden inşa edemem çok masraf çıkıyor enkaz çok derin. Ama yaramı merhemleye merhemleye iyileştirebilirim. Dışa boya cila çekerim, sonra elbiseler giyer çarşıya çıkar şöyle bir etrafa göz gezdiririm. Ne değişti bilmem ben içerdeyken, yıllarımı geri getiremem ama geri kalan günlerimin önündeki sis perdesini belirsizlik bulutlarını dağıtabilirim. Bu gece hiç uyumadım, gece boyu şarkılar dinledim sana sitem edip durdum. Sabah kalkıp bir hava alayım dedim. Kalbinin kapısı açık buldum. Hemen Kaçtım.
Yaşasın özgürlük.