Mektup Şiiri - Alper Karakuş

Sevgilim,
Bu mektubu sana yazıyorum
Zamanın, rüzgârın ve hasretin ortasında.
Korkma, sarıl bu satırlara,
Çünkü her kelimesinde bir yürek çarpıyor hâlâ.

Yıllar geçti, bulutlar çoğaldı göğümde.
Yağmur yağdıkça seni hatırlıyorum,
Her damlada bir anı,
Her anıda bir özlem gizli
Ruhum, senin adını fısıldıyor sessizce,
Her nefesimde sen varsın,
Duyduğum her seste senden bir iz

Aşk…
Ne kadar yaktıysa, o kadar yaşattı beni.
Yüreğim, seninle başlamış bir yol gibi,
Bitmek bilmeyen,
Ama geri dönmeye de kıyamadığım bir yol.

Korkma sevgilim,
Ölüm bile seni benden alamaz,
Çünkü seni kalbime değil
Ruhumun en derin yerine kazıdım ben
Çünkü kalp de ölür sevdiğim ama ruh ölümsüz
Orada ne fırtına siler ne yıllar unutturur

Bir gün yağmur yine ince ince yağarsa,
Bil ki o gün seni hatırlıyorumdur.
Ve bir mektup daha yazıyorumdur belki,
Ellerim titreyerek,
Ama umudum hâlâ ısıtırken içimi.

Umut…
Belki sensin, belki bana kalan son sığınak.
Ne olursa olsun,
Korkma,
Sarıl bu satırlara,
Çünkü ben hâlâ seni seviyorum.