Mektup Şiiri - Gönül Yılmaz

Ey sevgili!
Yanlız sus ve dinle.
İlk tanışmamız,ilk bakışmamız,
Çoğu mahsun,çoğu kaçamak
Gizemli bir köşke girdik beraber.
Kalabalık masalar vardı,etrafımızda.
Çoğu tanıdık,eş,dost...
Ama kör olmuştu gözlerimiz,görmüyordu.
Aşkı ilk defa seninle yaşadı acemi kalbim,
Bu yüreki,sensiz atamadıki artık.
Sabahım sen,gecem sen,düşüm sen...
Boşver diyemedimki gönlüme,
Çünkü o gönül,benim değildi artık,
Sahibini bulmuştu çoktan.
Ama bu aşk ne yazıkki çabuk bitti.
Bir kelebeğin ömrü kadar kısa sürdü.
Hatırlarmısın sana bir gece bir mesaj atmıştım,
''Neden kanatlarını delice çırpan
Bir kelebeğin yarını yoktur?
Ve bir kelebek ancak düşünde
Başka bir kelebekle mutludur.
Diye unutmuşsundur çoktan.
Onca zaman geçti,arada bunca yol
Aşkı ilk defa seninle yaşayan acemi kalbime
Artık,
-unut! Diyeceğim...
Ama o deli kalbim,yine senin için çarpacak
Hayata kaldığım yerden,yine sensiz devam edeceğim.
Kalabalık masalarda sus-pus,
Ben yine seni düşüneceğim.
Sakın bana kızma yar
Sana bunları yazdım diye.
Sadece tatlı bir sitem,hoş gör beni.
Ve kalbime tıpkı benim gibi,susmayı öğreteceğim.
Sen boşver,unut bu yazdıklarımı
Cevap bile yazma,acizane duygularıma...
Ben yine seni sevmeye devam edeceğim.