Mektup Şiiri - Reşat Karabağ

Bir nefes kadar yakın
bir güneş kadar sıcacık dostum
Sanadır özlem dolu bu mektubum
Bilmelisin ki
Bu mektubun
Beyaz kağıdı üzerine karalanmış
Umut dolu her satırında;
Fırtınalı gecelerin acımasızlığı
Özlem ve umut dolu bir bekleyişin
Ve yalnızlığın
Anlatılmaz bir öyküsü vardır...

Anlatabilsem sana bu yanlızlığı
Bir anlatabilsem!

Şu anki suskunluğuna karşın
Biraz sonra haykıracak olan
Kocaman şehrin sokaklarında
Seni ve türkülerini arıyorum
O türkülerle yaşamak istiyorum...

Anlatabilsem sana o türküleri,
Bir anlatabilsem!

Çok göz yaşları gördüm;
Oğluna ağıt yakan anaların gözlerinde
Gökyüzündedeki bulutların
yağmur olup yağışlarına benzerlerdi.
Şimdi benim gözyaşlarım oldular ki
Çağlarcasına...
Alıp koydum satırlar arasına.

Anlatabilsem bu göz yaşlarını,
Bir anlatabilsem!

Her mektupta olduğu gibi
Bu mektupta da
Yaz güneşinin sıcaklığını alıp koydum
Satırlar, sözcükler aralarına.
Dokunduğun anda sayfalara
Vurgun birinin sıcaklığını avuçlarında...

Anlatabilsem sana bu vurgunu,
Bir anlatabilsem!

Bu mektubun satır aralarında
Özlemlerim vardır ki; gizemleri kendimde saklı
Günlerce yağmur görmemiş ağaçların
Susamışlığına benzer...
Dağlar deler, kor ateşler yakar
İçinden nice Keremler, Aslılar çıkar.
Her özlemimde ayrı bir sevda,
Sevdalarım,
Yiğit insanlardan yana..

Anlatabilsem sana bu özlem dolu sevdaları,
Bir analatabilsem!

Son satırları karalarken
Bilmeni isterim ki;
Seni memleketim gibi özledim.
Her sözcükte, her seste
Sazlın telinde, neyzenin neyinde
Gergef işleyen genç kızımın nakışlarında
Masum ve sevda dolu bakışlarında
Anlamlar bulur türküler
Türküler söylenir benim memleketimde.

Bu mektupla;
Anlatabilsem sana bu türküleri,
Anlatabilsem sana memleketimi
Bir anlatabilsem!