Mevsimler sonra yine düştün aklıma. Ve ben yalnızlığımı sensiz yaşamaya alışmışken, yeniden seninle yalnızlığımı yaşamaya başladım.
Kaç mevsim geldi geçti hiç düşündün mü? Hiç düşündün mü badem ağaçları kaç kez yalancı bahara kanıp hazırlıksız yakalandılar? Benim badem ağaçlarından bile hassas olabileceğim, onların her mevsim çiçek vereceği ama benim ömrümce bir kez sevebileceğim hiç aklına gelmedi mi?
Oysa ben yokluğunda mutluluk oyunu oynamaya alışmıştım. En çokta yalnızlığıma alışmıştım. Her hece sabahlara kadar Akdeniz esintileri eşliğinde Alanya'yı kuşbakışı seyrederken yalnızlığıma mektuplar yazardım. Evet yalnızlığıma! Beni terk etmeyecek yegane dostuma...
29.11.2001 Alanya
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta