Mektubun içi Şiiri - Efruze Efruze

belki parke taşlı bir yola bakan küçük bir evin ciğerlerimi saran tanıdık rutubet kokusu.
pencerelermi tutan yasak bir güneşin gözalıcı ışıklarında büyüyen çiçekli perdem
ve onların ellerimi yırtan o keskin dikenleri.
belki pazen bir gecelik, şefkatle sarıp dindiren yumuşacık bir anne.
belki kavanoz kavanoz yüzümün çocukluk saadeti, çilek reçeli.
burnu lavanta keseleriyle sarhoş sızılı dolaplar, sakız gibi çarşaflar.
belki dilimi susturan bu soğuk mevsim,
bu göç, bu yaklaşan, bu yaşanan.
belki parmaklarımda sana dökülmeyi bekleyen küskün, kekre bir şair ve kemiklerimi saran ağır, ağrılı şiir müsveddeleri.

kim bilir buydu belki mektubun içi
ve belki daha ötesi.