Mektuba Destan Şiiri - Özkan Gönlüm

Eski dostum mektup
Uzun zamandır
Unuttuk seni biz
Bizi affet ne olur
Özür dileriz.

Senin kadrini bilemedik
Hakkını veremedik
E – mail dedikleri
Elektronik posta ettiler seni
Telefonlar çoğaldı birden
Mektup yazmak kimin neyine
Elinde telefon her kişi
Bir ‘’alo’’ ile bitirdi işi.

Bağışla bizi engelleyemedik
Ne oluyor böyle diyemedik
Biz de uyduk devire
Telefoncu olduk birdenbire.

Oysa mektupçuğum
Bir zamanlar dünyamızda
Yalnız sen vardın
Seninle ıraklar yakın olurdu
Gurbetçiler sevgililer dostlar
Mutluluğu senle bulurdu
Heyecanla ümitle insanlar
Postacıyı bekler dururdu.

Ne deyem gari
Cep telefonları çıkalıberi
Çıkalıberi elektronik posta
Ruhsuz varılıyor eşe dosta
Duygu yüklü gelmiyor artık
‘’Mektup hasta pul hasta..’’

Eski dostum mektup
Bir zamanlar sen
Renk - renk zarflar içinde
Kara trenle mi olur, uçakla mı
Yüce dağları, engin denizleri aşıp
Sevgiliye acil yolla gelirdin
Yârin ıslak dudağından tutuşmuş
Alev – alev yanan pulla gelirdin.

Gönülden dökülen mektuplar
Harf – harf, satır - satır
Eski dostu, sevgiliyi hatırlatır
Sevgi taşır, heyecan taşırdı.
Candan cana duygu dolu
Yürek taşır, can taşırdı.

Olmasa da elin kolun Yaraları sarardın sen
Garibin aşığın halini
Satır – satır sorardın sen.
Ey mektup dostum
Alın yazımdın, gönül yazımdın
Sende bir başka hasretlik
Bir başka tat vardı
Öyle duygu dolu, öyle yanık olurdun ki sen
Yazan ağlardı seni, okuyan ağlardı
Yine de sende güzellikler
Sonsuz bir hayat vardı.
Yazılan her satırda
Duygular harf – harf
Gönülden gönüle akardı.

Ey dostum mektup
Gönül tarlasında biten
Başaktın sen hasret dolu.
Senin satırlarınla seslenirdi
Senin sevginle beslenirdi
Gurbet – gurbet Anadolu.

Askerin somunu olurdun
Sıcacık asker ocağının karavanasında
Hasret – hasret tüterdin sen.
Yastığın altındaki zarfta
Koğuşta yavuklunla yatardın sen
Uyansın diye askerin
Kalk borusu olup öterdin sen.
O sıcacık duygularla her sabah
Alınca Mehmet mektubu eline
Ilık – ılık akardın gönlüne
Yâri dudağından öperdin sen.

Ey mektup dostum
Sana destan diye
Aldım kalemi elime
Yazdım geleni dilime
Dizdim kelime - kelime
En değerli pullarla süsleyip
Beyaz gelinlik gibi zarfını
Yüreğimde vefa
Elveda deyip son defa
Alladım – pulladım seni
Sevgilim diye, yâr diye
Gönlüme yolladım seni.