Mekansızım Sevdiğim Şiiri - Adem Efiloğlu

Mekânsızım sevdiğim…
İçimde mevsimler üşür,
Ben üşürüm,
Yenilmiş bir ordunun enkazına döner yüreğim.
Ve titreyen sabahların hüznüyle,
Akşamların ayazına selam durur kirpiklerim.
Hayalin,
Alnımın ortasındaki derin kederden geçer.
Aklımı bırakırım, gülüşlerimin asıldığı zifir karanlığa.
Bakarsın eksik kalan duygularım,
Eksik kalan mısraların içinden,
Sessizce intizar eder…
/
Mekânsızım sevdiğim…
Bağrımda büyüttüğüm virane sevgiye,
Tali yangınlar büyütüyorum.
İçimin yangınından tutuşur maveralar,
Ve içim içtimaya çekilmiş hazır kıta,
Uluorta aşkının nazarında mum gibi eriyip giderken.
Ah bir bilseydin,
İçimde, ulu bir yalnızlıkla,
Dudaklarımın titrediği yerlerde,
Sensizlik akşamlarının, son nefesini çekiyorum aşkının…
/
Mekânsızım sevdiğim,
Ruhumda kopan fırtınaların,
Korkularımın hatıra defterinde,
Siyah zambakları asıyorum gözlerine.
Gözyaşlarımı yıkayıp seriyorum ayaklarına.
Yollarım dikenli, viran, derin bir çukur.
Yusuf ile yan yana ruhlarımız,
Oysa ben,
Her gurbet diyarının kapılarında nöbetçiyim,
Sözcüklerimle ağlayan meleklerle yoldaş,
Mekânsızım sevdiğim…
/
Ahh sevdiğim…
Ruhu çekiliyor umutlarımın.
Her şeye rağmen,
Delikanlı sözcükler ayartıyorum dudaklarımdan.
İçimdeki huzursuz çocuk,
Acılarımın denizinde ağlıyor.
Acım sevdiğim,
Bir kırlangıcın bitmeyen isyanında uyuyor.
Yolum düşüyor yoluna,
Üç gün üç gece Yunus Peygambere yoldaşım,
Kovuldum bütün diyarlardan,
Canımın efendisi Hz. Muhammed gibi,
Mekânsızım sevdiğim…
/
Cürmümü mazur gör,
En kadim sözcüklerle aşkın huzuruna durdum.
Kapılarında esir semazenler gibi,
Ayaklarımın altında dönedurdu dünya.
Avuçlarıma umut kandilleri yaktım,
Seyrine daldım dünyanın.
Dünya benim içimde,
Ben içinde dünyanın…
Mekânsızım sevdiğim…
/
Âdem Efiloğlu
21 Ocak 2023
Saat. 02.15