Mehpare’ye Ahh Şiiri - Züleyha Aktaş

M’ehpare'ye Ahh

Bir köy vardı, sessiz, dağların ardında,
Çocuk sesleri karışırdı çeşme suyuna.
Benim gönlüm o köyün yalnız yolcusuydu,
Adını Mehpare koyduğum bir düş uğruna.

Küçük bir kız çocuğu, masum bakışlı,
Elinde mendil, gönlünde umut taşıyan.
Her gülüşü bahardı, her susuşu kışa benzer,
Ben uzaktan izledim, kalbim onunla çoğalan.

Yıllar geçti, o çocuk büyüdü,
Saçlarına bahar dokundu, gözleri sır oldu.
Benim için umut, benim için dua,
Ama onun kaderi benden uzak bir yolda yazıldı.

Geceler uzadı, yıldızlarla doldu gökyüzü,
Her adını fısıldadım karanlık ufka.
Bir dua yükseldi sessizce göğe doğru,
“Allah’ım, onu koru, yolunu aydınlat” diye.

Ama gün geldi, beyaz duvak takıldı başına,
Başka bir ele yazıldı onun bahtı.
Ben sustum, içim yandı, gözlerim taşlaştı,
Ah Mehpare, dedim, ah!

Köy yollarında herkes gülüp oynadı,
Benim içimde fırtınalar kopuyordu.
Kimse bilmezdi kalbimdeki yangını,
Sadece Rabbim duyardı o sessiz çığlığı.

Zaman aktı, saçlarıma ak düştü,
Çeşme kurudu, çocuklar büyüdü.
Ben hâlâ köyün yalnız delisiydim,
Mehpare’nin hayaliyle yaşadım, sustum.

Bir gün mezar taşında okudum adını,
Avuçladım toprağını, gözyaşım karıştı.
Mehpare gitmişti, dünya yetim kalmıştı,
Benim içimdeyse hâlâ bir çocuk ağlıyordu.

Rüzgâr taşır adını köyün yollarına,
Her kuş ötüşünde yankılanır sesi.
Bir sır gibi saklıdır gönlümdeki sevda,
Ne söylesem eksik, ne yazsam tamamdır.

Ah Mehpare, ey çağların sığınağı,
Gözlerin ufkumda doğan en parlak yıldız,
Sözlerin tarihe kazınmış sessiz bir iz.
Seninle büyüdü umut, seninle çoğaldı hayal,
Ve her nefeste, her ahım seninle sonsuza dek yankılanır;
Ve tüm zamanlar durur, adınla çarpar yüreğim: Mehpare.

✍️🏻 Nûrferah Züleyha AKTAŞ
📅 18.08.2025
⏰ 20:45