Kaç gün kaç defa denedimse olmadı
Beceremedim yazmayı şiirini
Ayrılığın
Oysa kolay sanırdım
Yakası açılmamış onlarca imgeye sığınıp
Salya sümük ağlatırdım mısraları arkandan
Yanaktan süzülen gözyaşının
Dudaklarda bıraktığı gibi
Kekremsi bir tadı vardır hayatın
Karanlığa üflenen dumanın
Anlamsızlaştırdığı sigara gibi
tüm çiçekler solsun bu gece
ötmez olsun göçebe kuşlar
çocuklar ağlamasın kırık oyuncaklara
bu gece
sabah tez olsun birtanem
gönlüm hep erguvan hüzünlenmeler gibi
Bir kanadı kırık
Bir ayağı yaralı
Saka kuşu gibiyim
Ne uçabiliyorum ne yürüyebiliyor
Sadece tökezliyorum
Düştükçe tozuna bulanıyorum
İkimizinde olduğu bir şehri yok mu
Bu koca memleketin
Bir sokağı
Bir köşesi
Bir çatısı yok mu
Usta be
Bir el atsan ya…
İki tuğla mı koyarsın üst üste
Belki biraz harç kum
Sıva badana belki de
Hiç anlamam o işlerde zaten
Böyle habersiz giderse anneler
Bir yanı hiç ısınmayan hayat bırakıp çocuğuna
Eksikliği eksilmeyen çabalanın biçaresizliğinde
Tenin de çıban olur yalnızlık
Sonra sebepsiz yalpalanmalar denizine dönüşür yaşam
Bıçağın ucunda ve ıslak bir kirpiğin saçağında
Yalandı
Her sabah seni beklediğim
Uykumdan aşımdan zamanımdan çaldığım
İşime gücüme hain baktığım
Bir senin bildiğin o yer
Yalandı.
Zaten yeterince karmaşık
Ve zor anlaşılırken hayat
Devrik cümlelerle mi anlatayım sana
İmge kuyusuna düşürüp seni
Aklının tamamını zora mı süreyim
Yokuşu sevmeyen terli atlar gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!