Sabahı görünmeyen
Karanlık bir gecenin koynunda
Hiç dinmeyen kabusların göbeğinde düşlerim
Üşüyorum!
Usul usul intizarı çürüten bu hercai gece
Bir zamanlar beni hiç yalnız bırakmayan
Dostlarım vardı.
Her zaman yanımdaydılar,
Her akşam Kanalboyu’nda toplanır,
Malatya’nın ayrı bir köşesinde
Yakardık mangalı,demlenirdik.
Yokluğunda mevsimlerimin çarkı tersine dönüyor
Ne yazım belli,ne kışım
Bir yanım son bahar,bir yanım yaz
Gözlerim ateş yumağı,yüreğim ayaz
Sen yoksun,bitimsiz bekleyişler kemiriyor ömrümü
Üstelik son günlerde hafızamda yitik hayaller
Yokluğunda ne hasretler ekledim
hasretlerime,
Bir bilsen!
Kurşuna dizdim sensiz geçen bütün dünleri,
Bir görsen!
Islak kirpiklerimden yanaklarıma
Gözlerimi kapatmakla
ışığın varlığını inkâr etsem de,
ışığın aydınlığı düşüyor
göz kapaklarımdan içeriye.
Loş kaldırım taşlarından
semaya dağılan kimsesizliğin kokusu
Kaç zamandır ruhum direnişte
İç dünyam ayağa kalkmış
Beynim durağan
Bütün isyanlara gebe duygularım
Yıkıntılar doğurup duruyor gözlerimden
Ayağa kalkıp şahlanacaktım
Yüzümde tebessümler görmeye alışık her kes,
İçimde ne volkanlar kaynıyor bilmezler.
Dört yanı işgal edilmiş ülke gibiyim,
Bütün cephelerim ele geçirilmiş,
Birer birer düşüyor kalelerim!
Ufukta kaybolan hayallerimin ardından,
Bu kenti terkediyorum!
Bu akşam sokaklarını son kez adımlıyorum,
Adını yazdığım kaldırımlara son kez sarılıyorum,
Kemiklerini kırarcasına!
Sımsıkı!
Yüreğimle yazdığım adını bu kez gözyaşımla siliyorum.
Dur gitme gözümün bebeği kal biraz daha
Gidersen yaşayamam çıkmam sabaha
Yaralı gönlümü kaç kez çektimse hesaba
Senden başka yâr nedir bilmedi yüreğim
Dudaklarımdan dökülen en güzel kelimem
Gün geldi gül dalında diken topladık
Gün geldi başımız döndü ateşlerde yandık
Gidenlerin inadına anılar ölümsüzleşirken
Bıraktıkları onca acıyı sevgimizle tırpanladık.
Farklıydık işte..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!