Mehmet Yaşar Şiirleri - Şair Mehmet Yaşar

On bir yaşında ayrıldım evimden aile'mden,
Düştüm gurbetin çıkmaz yollarına ben,
Zalim gurbet ayırdı bizi birbirimizden,
Sizleri çok özledim nerdesiniz şimdi.

Soruyorlar şimdi bana anan baban nerde diye,

Görüp de bu gözyaşlarımı
Eserim diye sakın övünme
Döktüğüm yaşlar yalnız kendime
O taş kalbini nasıl sevmişim ben

Sana merhaba dediğim o güne

Yaşardım ben kendi halimde,
Böylede çok mutluydum inan,
Neden gelip beni buldun sanki,
Ne istedin zalim sen benden.

Yıktın dağ gibi umutlarımı,

Akşamları nasıl oluyor orada,
Yine üşüyor musun yatağında,
Anıları hatırlayıp ağlıyor musun?
Mutlumusun şimdi bir tanem bensiz.

Gözlerin yine aşk dolu bakıyor mu?

Bu gecede geldim yine kapına
İçtikçe ağladım sabaha kadar
Canımı serdim ben aşkın yoluna
Yağmurla dertleştim sabaha kadar

Kapatma camları göreyim seni

Babam der evlen,
Anam der daha erken,
Abim der gençliğini yaşa,
Of, ne yapsam neyle sem,
Bilmem ki, kimi dinlesem.

Yıllardır gözyaşı döktürdüğün,
Mutluluk için gece gündüz yalvarttığın,
Bir günlük heves için dünyasını yıktığın,
Yıllardır ağlattığın, o adam benim.

Gitme diye diz çöküp boyun büktürdüğün,

Bir gün ateş olup yanarsan alevler içinde,
Apaydınlık dünyan olursa simsiyah duman,
O siyah kara duman karattığın hayatımdır,
O duman benimdir, o benim canım sevgilim.

Bir gün kış gelip yağmur yağarsa,

Bir gün sordular bana,
Neden hep düşünürsün,
Yoksa kırgın mısın kaderine,
Şu dünyanın güzelliğine baksana.

Bu dünyada aşk diye bir şey yok,

Saçını dağıtan rüzgârdan,
Elini tutan ellerden,
Sana bakan gözlerden,
Kıskanırım seni ben,
Yalan dünyadan.