Mehmet Yaşar Şiirleri - Şair Mehmet Yaşar

Ufukta bir ışık yandı
Bilmiyor bir türlü sönmek
Baharda bir çiçek açtı
Bahar çoktan geçti de solmadı hala
Baharda açan çiçekler güller
Son baharda bile solmadı

Sudan sebeple kızıp kırma kalbimi,
Sözlerin çok ağır lütfen sus artık,
İyi kötü her halinle sevdim seni,
Sen canımsın bir tanem anla artık.

Sana öyle bir aşkla tutkunum ki,

Biz ne ayrılıklar gördük sonu olmayan,
Biz ne acılar çektik çaresi olmayan,
Ve biz seninle öyle günler yaşadık ki,
Cümle aleme ibret olacak nitelikte dostum.

Bu isyankar Cin Mehmet dayanırda her acıya,

Yetti artık benim senden çektiklerim,
Hep ben mi ağlayıp üzüleceğim,
Birazda sen çek benim çektiklerimi,
Bitti aşkımız bu sabah senden ayrılıyorum.

Bu akşam senle son gecem,

Her gün içip isyan ediyorsam,
Bu benim değil senin eserin,
Dertle çileyle geçiyorsa ömrüm,
Bu benim değil senin eserin.

Evi barkı unutmuşsam,

SEN HEP HAKLIYDIN ANAM

Bir köşede sessiz sessiz ağladım
Bu bir şaka olsun diye yalvardım
Bağrımı taşlara vurdum da yandım
Gittin artık geri gelmezsin anam

Güneşin doğduğu yerde,
Çiçeklerin açtığı yerde,
Aşkların başladığı yerde,
Seni bekliyorum...

Güneşin battığı yerde,

Utanıyorum seni sevmeye,
Utanıyorum karşına çıkmaya,
Utanıyorum perişan halimden,
Utanıyorum seni sevmeye.

Gözlerin gözlerime baksa,

Seni soranları yar ben hep susturuyorum
Sevdiğin her şeyi bir bir ben de atıyorum
Bıraktığın aşkını kalbimden siliyorum
Bu kez kararım kesin seni unutacağım

senin sevgin acıdan başka bir şey vermiyor

Sana diz çöküp yalvarıyorum
Ne olur dur hayat bağım gitme
Yolunda basdığın toprağın olayım
Ne olur beni bırakıp gitme

Ben bir sende var oldum