Rab’be gönül verdikçe duyguları depreşti,
İçinden şiir geldi onunla bütünleşti…
Düşünebildikleri hep inandıklarıydı,
Hatırlamadıkları yazamadıklarıydı…
Tek eksiği rahatlık onu bulamıyordu,
Bulamadığından da ilhamla doluyordu…
Zamanı kalıyordu uygunsuz ortamlarda,
Katıldığı her yerde terslendiği anlarda…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 8.2.2015 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!