Hayal meyal derken yaşım ta otuzlarda
Beni ayıltmaya yetecek bir tokat gibi
Büyüdükçe büyüdü acılarım
Ve büyüdükçe hayallerim, ben küçüldüm
Âşık mı olmadım zamanında mecnun gibi
Sarmış ruhumu hastalık gibi bu düşüncelerim
Belki bir veba sancısı çeker yıllarca düşlerim
Düşlerime kepenk olmuş, bu alışılmaz hislerim
Ölüme doğru adım adım ileri, ben neylerim
Gülerken aslında ağlarmışım yıllarca
Sen kalemimde mürekkebim
Ama yazamıyorum senle
Sen bedendeki ruhum
Ama yaşayamıyorum senle
Yasaklanmış şarkıyı nasıl mırıldayayım
Korku kar boran gibi örtmüşken üzerimi
Anılarım kumar oynuyor benle us/tam
Yalnızken susayabiliyorum hayata
Susuzluğumu düşlerden karşılıyorum
Yalnızken mutluyum aslında
Duvarlara, dertlerimi ancak anlatabiliyorum
Yalnızken gidebiliyorum memleketimin en ücrakıyılarına
Bir duanın ardından ezelden ebede giden
Muhtelif bir yolcu gibiyim
Aksatılması imkânsız bir yolculukmuş bu
Zamana karşı, hayattan muzdarip
Gökyüzünün huysuzluğu, suyun sükûneti korkutur beni
sizlerle duyguları paylaşmak çok güzel, teşekkür ederim saygılarımla
eşref trak