Bazen hayat öyle yüklenirki üstüne
Öyle bir yere bırakır ki seni
Sevdiğinden kilometrelerce öteye
Parça parça parçalanır yüreğin
Onsuz geçen her saniyede
Önce hafiften bir rüzgar esti ansızın
Sonra ardından geldi bir bir hatıraların
Yapraklarımıydı sararıp dökülen ağaçların
Kalmadı takvimde yapraklarım gel ne olursun gel yine ansızın
Öyle derinden işliyor ki içime esintisi rüzgârın
İnan sonbahar bile yaprakları,
Gidişinin beni soldurduğu kadar soldurmadı.
Bir bir döküldü yapraklarım
Öksüz kaldı dallarım
Dokunsalar yıkılacağım
Dersin ki ; Allah der benim kalbim
Vermezsin üç kuruş görsen bir yetim
Dilin durmadan der, benim cebim
Bölüşün demezmi ki Rabbim
Demezsin ki kabirde halim ne olur benim
O işlemeli mendili
Elime verdiğin günden beri
Yüreğimin göz yaşları hiç dinmedi
Denizlerde neymiş ki
Kendi göz yaşlarımda boğdun beni
Sen ölümü sundun, ben de sevgimi
Bunca yıl kimse yazamadı Aşkın şiirini
Yaz diyorsun ya bana şimdi
Eğer Aşk üç beş satıra sığacak olsaydı
Bunca yıl hiç beklemezdim seni
Geçin şu aşklardaki maddiyatı
Asıl insanı insan yapan maneviyatı
Neye yarar olsa da katı, yatı
Fakirin ekmeği, zenginin kalbi katı
Aşkın olsaydı eğer maddiyatı
Tamam belki ;
Doktor çok sağlam bir kalbin var dedi.
Ama her gelen delik deşik edebilir,
Demedi ki, ey benim iki gözüm
Yara dışta değil ki;
Bant yapıştırsakta geçse.
Ne denizlerde ne de okyanuslarda
Gözlerinin kıyısında battı
Bütün bütün gemilerim
Gönlünün sahiline
Bir türlü inemedim
Gözlerim ufukta bekliyorum
Elbet bir gün güneş doğacak
Karanlığa mahkum edilmiş
Hayallerimin şafağına
Ellerimde kağıt kalem bekliyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!