Ne olursun sevgili hep gül.
Gülmek mi .
En çok sana yakışıyor.
Sen gülünce sevgili.
Deniz daha mavi .
Dalgalar daha sakindir.
Şehrin damarlarında dolaşıyorum,
taşlar suskun, kaldırımlar yorgun.
Her köşe başında adını fısıldıyor rüzgâr,
ama yüzün yok, sesin yok,
yalnızca boşluk var.
Daha kaç sabaha daha uyanacam sensiz.
Kaç günü bir başıma bitireceğim.
Çık gel ne olursun.
Gel işte.
Ellerim hep böyle bomboş mu kalacak?
Gözlerim hep böyle yollarda mi olacak?
Gece demem, gündüz demem.
Gezer dururum Anadolu’yu.
Dağlar demem, taşlar demem.
Gezer dururum Anadolu’yu.
Kâh çıkarım Toroslara, yaylalara,
Özleminle yandım dağlar ardında,
Köy yolları sessiz, bahçeler solgun.
Gözlerimde yaş var, gönlümde hüzün,
Sevdan uzak, ellerim boş, yorgun.
Zeytin dalları rüzgârla sallanır,
Sana anlatır gözlerim özlemlerimi.
Bilirim yollar sarp,yollar kayalık.
Feryat figan ,dağlar bu aşk yüreğimi.
Bilirim geceler uzun, geceler karanlık.
Dökülür ya hani adın dudaklarımdan.
Gözlerin bana kapanmasın.
Hep açık kalsın sevgili.
Ne olursun.
Kapanırsa fırtınalar kopar içimde.
Üşürüm.
Işığım söner.
Salını Salını gidersin suya.
Güzellerden güzelsin yarim.
Gel otur karşıma bakayim doya doya.
Güzellerden güzelsin yarim.
Ahu gözlerin, hilal kaşların .
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!