Zürriyetsiz tohumun çok olsa da hüneri,
Zannetme ki çok yaşar unutma herkes ölür…
Asırlarca yaşasa tomruk olur değeri,
Aylar döner, yıl şaşar unutma herkes ölür,
Kimileri toprağa, kimi kalbe gömülür…
Karun olsan bile cebin dolmuyor,
Neyin peşindesin? İnsan, de hele!
Dünyayı yesen de gözün doymuyor,
Neyin peşindesin? İnsan, de hele!
İnsan oldun ama değer bilmedin,
Ey nefs! Mağrurlanma hiç, Yaradan var bilesen
Bu dünyada şah olsan, eh demezsin bile sen…
Unutma o aç gözler, elbet bir gün görecek
Yanlışları görmedim diyemezsin bilesen…
Ey nefs! Yanlıştasın, dikkat et; bana göre sen
Hayır da sendendir şerler de sende,
Sonumuzu hayra döndür Allah’ım…
Nefs uğruna ateş yanarsa bende,
Bedeni sarmadan söndür Allah’ım…
Her yerde sen varsın; hücrede, tende
Metin’im diyor ki, yok mu kaygısı?
Çökmüş üstümüze gaflet uykusu,
Türklük töremizdi, İslam Ülküsü,
Haini, gafili görmesi gerek,
Bu Milletin kendine dönmesi gerek! ..
Daha bebek yaşında anaya öğüt verdi
Ben sütünü ememem, Tanrıya inan dedi.
Oğuz öyle Oğuz ki bir kerecik süt emdi,
Arif olan anladı, ne anlattım şimdi ben?
Bu tarife uyan var mı? Türk’ten başka, Türk’ten! ..
Niyetini bilmeden, özünü göremezsin,
Özü kirli olana, her sözü veremezsin…
Önce karar verene, edemezsin nasihat,
Cahil görmez sonunu, yapamazsın izahat…
Nasıl geçti yıllar? Nedensiz sormam,
Büyümek istemez çocuksu ruhum! ..
Kafam çok karışık, sebepsiz yormam,
Bu yükü çekemez çocuksu ruhum.
Büyümek istemez, hala çocuğum! ...
Bu kinin kaynağını zannetmeyin sebepsiz,
Nevri döndü adamın sanki Türk’ü görünce!
Aslı belli olmayan, olmuyor mu nesepsiz?
Zıvanadan çıkıyor, kimliğini sorunca,
Cin çarpmışa dönüyor, aslım Türk’tür denince!
Şöyle biraz gezdireyim sizleri
Dağlar rengârenk olur güzleri
Seyre dalar alamazsın gözleri
Cennet vatan, son yurdum, Anadolu’m.
Dertli çalar ozanları, sazları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!